Nieuw verhaal

De eerste zonnenstralen zijn gezien, de tempertauur stijgt al weer een paar graden..... Er is aanleiding gevonden om eens rond te kijken in de omgeving.

Dit jaar gaan we [opnieuw] Portugal bezoeken. Hebben jullie interesse, klik even op de link van de nieuwe site.

Laat je e-mail achter en ik stuur je een mailtje als ik een nieuw verhaal of nieuwe foto's op de site heb gezet.

Groeten vanuit Hardinxveld.

Vakantie land van fado, prachtige stranden en cultuurschatten

De populariteit van Portugal als vakantieland groeit met het jaar. En terecht. In Portugal is genoeg te zien: de sprookjespaleizen in Sintra, de duizelingwekkende ravijnen in de Serra da Estrela, Lissabon met haar romantische wijken en de sneeuwwitte dorpjes in de Alentejo. Je kunt er uitmuntend eten en ondertussen luisteren naar de weemoedige fado-muziek.

Krijg jij ook de smaak te pakken? Zie hier campings, vakantiehuizen, pousadas en de toeristische informatie over gebieden en steden.

Nu maar hopen dat het niet te druk wordt in het mooie Portugal...
Boa viagem (goede reis) en prettige vakantie!

Adjö, till nästa gång

Beste lezers, zoals jullie ongetwijfeld begrepen hebben … we zijn inmiddels thuis.

Uit Fakse vertrokken we rond een uur of acht. Ruim een uurtje rijden tot de ferry. Heel apart … het was net een racebaan van 100 km lang. Alsof iedereen als eerste in Rødby wilde zijn. Wij, als sportievelingen uit Nederland, deden natuurlijk ook gewoon mee, maar bleven wel rond de 130 km/h hangen. Verder ging echt bijna iedereen ons als een speer voorbij. Ik zal toch m’n kilometerteller eens na laten kijken ...

We hebben ze allemaal weer gezien, op de parkeerplaats, vóór de ferry naar Puttgarten. We kwamen vijf minuten later aan … op dezelfde plaats, aangesloten in de lange rij.

Gewoon relaxed, een kaartje gekocht, één beurt gemist en na drie kwartier waren we ook onderweg. Dus geen problemen met erg lange wachttijden. Er waren totaal zo’n 6 tot 8 grote veerboten ingezet. Alles is uit de kast gehaald om de wachttijden te minimaliseren. En daarna, lekker op het dek in het zonnetje …

Weer op het vaste land aangekomen zijn we geheel “binnendoor” gereden. Rond Hamburg en Bremen staat alles vast. Iedereen gaat op vakantie en iedereen wil de zelfde kant op. Bij de Elbetunnel is het altijd al een drama en richting Flensburg stond het over vele tientallen kilometers vast. Omdat ze ook tussen Breda en Hamburg visa versa over een lengte van 100 km aan de weg aan het werk zijn is file voorspelbaar.

En wij hebben gewoon echt alle tijd en willen het weekend nog wat in Duitsland rondneuzen.

Via Lübeck, Lünenburg, Nienburg en Diepholz zijn we naar Damme vertrokken. Dat leek ons een aardige stop om maandag weer tijdig thuis te zijn. Want dinsdag wacht het werk weer en het is toch wel handig om de restanten van een heerlijk vakantieleven weer een beetje opgeruimd te hebben.

Damme is een leuk plaatsje, nabij het natuurpark Dümmer, waar aardig toerisme is. Nabij ons Hostel is nog een klein bergmeer, wat je in een klein uur kan rond lopen. Voorheen werd hier ijzererts gedolven. Ze zochten indertijd naar kolen, maar vonden ijzererts. Inmiddels zie je van die activiteiten helemaal niets meer.

Het is een leuke plaats om een paar dagen te verblijven en daarna weer heerlijk naar huis te rijden in niet te lange tijd.

Daar wacht weer volop werk. De laatste vakantiedag hebben we de laatste 300 km afgelegd. Thuis gekomen met mooi weer, goede herinneringen, een goed gevoel, uitgerust en voldaan, bla bla bla.

Totaal is bijna 7500 km afgelegd, waarvan circa 275 kilometer door tunnels. Na ongeveer 20 verschillende hostels, een tien-tal overtochten met veerboten en vele bruggen en vele onverharde wegen, is het voorlopig weer voorbij. Ondanks dat dit veel kilometers zijn, is het rijden geen enkele belasting op de wijze zoals wij rondgetrokken zijn. De natuur is zo ontzettend boeiend, gevarieerd, spannend en mooi om te zien. Steeds weer anders, met zoveel verschillende tinten van licht. Enkele foto’s zijn gekoppeld aan de weblog, het zijn er maar een paar …. Lange dagen, 24 uur wordt het niet meer donker, de sneeuw, de ruwheid, de stilte, het klimaat, de vriendelijke, zeer behulpzame Noren en Zweden, de prachtige wolkenluchten maken het plaatje compleet.

Om dat te begrijpen moet je er naar toe.. Mogelijk dat dit reisverslag daar een bijdrage aan kan leveren. Wil je meer weten? Dat weet je de digitale weg vast wel te vinden.

Geniet in elk geval van alles wat je doet en doe dat bewust!

Voor nu allemaal een hartelijke groet. Bedankt voor het meelezen. Misschien wel tot een volgende keer. Laat maar horen wat je daarvan vindt. Jan

Växjö, Skåna Tranås en Fakse

Nu we weer in ons nieuwe hostel aangekomen zijn, voelen we wel dat we vandaag lang onderweg zijn geweest. Rond een uur of half negen waren we al onderweg en rond een uur of zes vanavond stapten we een fraai hostel binnen. Het hostel ligt aan de oever van het meer nabij de wijk Evedal, aan de noordkant van de stad. Het is een groot huis, twee verdiepingen. Het is druk, alle kamers zijn vol. Opnieuw blijkt het belangrijk dat we eerder hadden afgesproken.

In Zweden kom je nauwelijks Nederlanders tegen. In hostels al helemaal niet. Lekker belangrijk zou je zeggen, maar het valt gewoon op. Als we er de afgelopen week 20 hebben gezien is het veel. Daarentegen zag Noorwegen er zwart van. De eerste twee weken vooral ook Duitsers, maar in midden Noorwegen, de Hardanger en de omgeving van de Jothunheimen was het vaak een aaneen gesloten rij met vooral Nederlandse caravans, met vooral grijze duiven er in… Ook in de hostels slechts een enkele [jongere] grijze duiven.
In de hostels worden er ook gasten boeken bijgehouden, je noteert bij aankomst wat info in een register en dan kan je gelijk ook zien wie er nog meer overnachten of er de afgelopen periode zijn geweest. Dit is geen inschrijvingsbewijs, je kan er ook een boodschap achterlaten of een recentie bij schrijven.

We krijgen een ruime kamer aan de voorkant met het uitzicht op het meer. Je kan er eenvoudig met z’n vijven slapen in de kamer. Het is inmiddels net na tien uur. De wind zorgt er voor dat de golven duidelijk hoorbaar zijn. Af en toe komt er nog een verdwaalde wandelaar voorbij, de hond uitlatend of nog even een frisse neus halend voor heet slapen gaan. Even verder op het strand proberen een groep meiden en jongens nog wat worstjes en hamburgers op een wegwerp bbq warm te maken. Naast de hieruit opstijgende rookpluimen tekenen zich de wolken contrastrijk af tegen de inmiddels geel/oranje geworden lucht, waar de zon nog tegenaan schijnt. Het raam staat nog open. Alle geluiden dringen door als of je er midden tussen staat. Het is zo stil, dat je alle geluiden [zeker over het water] van heel ver kan verstaan. Nog een enkele boot op het meer, maar de meeste brengen hun boot nu toch snel terug naar de haven.

De muggen zijn vanavond niet aanwezig. Gelukkig maar..

Het moet toch een verschrikking zijn voor elke Zweed: een land met zoveel muggen. Zouden alle Zweden hier standaard met DEET worden gevaccineerd?
Zodra je stopt [met de auto], zweeft er gelijk een zwerm om je heen, alsof ze door de ruit heen willen komen. Uitstappen is soms bijna al levensgevaarlijk, zeker in de omgeving van water. Maar … daar hebben we nu op dit moment geen last van. Morgen zien we wel weer wat we gaan ondernemen. Tot dan.

Morgen.

Dat is dus ook vandaag. We hebben Växjö eens van nabij bekeken. De plaatsen worden groter en krijgen nu ook weer een echt centrum. In het centrum zijn ook weer de standaard [kleding]winkels. Zodra je net buiten het centrum komt zie je niemand meer. Doods en verlaten.. Waar iedereen is … Jan weet het niet! De scholen zijn al gesloten. Maar je ziet ook geen kind op straat.
Het i mooi weer, zeg maar gewoon … warm. We gaan naar ons eigen strand. Nu we daar tijdelijk wonen, moeten we er ook gebruik van maken. We gaan gewoon eens picknicken. Het wordt druk en lekker gezellig. Dat blijft zo, totdat de zon onder gaat.

Morgen, dus niet vandaag … gaan we wat zuidelijker. Het wordt uiteindelijk na veel bellen Skåna Tranås. Alles is vol …. dat wordt wel even iets om rekening mee te gaan houden. We rijden via Ystad. De plaats waar de Zweedse politieserie Wallander zich afspeelt. We moeten toch even zien hoe het er daar nu werkelijk uitzag. Laat nu die volgende serie maar komen, want dat is toch wel een hele mooie serie [vind ik].

Skåna Tranås is een heel klein dorpje, leuke kleine huisjes, karakteristieke kleuren en bouwvormen. Prachtig om eens lekker rond te struinen en foto’s te maken. Daarna lekker in de tuin een glaasje, wat moet te dan nog meer.

Vrijdag 8 juli is het inmiddels. Vandaag vertrekken we via de Orensnd brug en tunnel weer naar Denemarken, naar Fakse. Daar ligt een grote grove en daar gaan we weer wat klimmen en beitelen. We vertrekken met mooi weer, maar als snel wordt het bewolkt en gaat het regenen, stortregenen !! We kunnen amper uit de auto om er wat te eten en te drinken uit halen. Later wordt het gelukkig droog en kunnen we met een prachtig zonnetje de groeve onveilig maken. Er is veel veranderd sinds de laatste keer. Wat is en zeker ook zal blijven zijn de enorme hoeveelheden fossielen en koralen die hier zijn te vinden in de kalksteen. Enorme hoeveelheden, je weet niet wat je ziet. Ze komen voor in alle hoogten en lagen in de kalkgrove tegen. De groeve is al snel zo’n 50 meter diep met allerlei meertjes er in. Het water ziet er groen, zwart en blauw uit. Heel kleurrijk, witte kalkwanden, wolkenluchten van alle kleuren en een mooi groen bosrandje…. Altijd de moeite waard om een paar uurtjes rond te dolen en dan toch weer een zak met stenen mee naar huis te nemen. Thuis komen ze waarschijnlijk toch in de tuin terecht … kunnen ze later ook opgravingen gaan doen..

Na vandaag vertrekken we naar Rødby om daar naar Duitsland [Puttgarden] over te varen. Waar wij helemaal geen rekening mee hebben gehouden is het feit dat men in Denemarken dit weekend vakantie heeft gekregen er er heel veel mensen met die zelfde boot naar het zuiden willen ….. en …. wij hebben niet gereserveerd. Afwachten maar, morgen weten we meer.
Dus tot morgen dan maar …. Jan

Töcksfors

Inmiddels beland bij de grens met Noorwegen. Morgen rijden we gelijk door naar het midden van Zuid-Zweden om er weer een paar nachten te verblijven.

Hier is het vol, druk en hektisc. We verblijven in een cabin, zo'n heerlijk klein hutje, maar wel schoon en goede bedden, wat moet te nog meer.

Een groot deel van de verblijfsruimte in dit hostel wordt ingenomen door werkmensen uit het voormalig oostblok. Die verblijven relatief goedkoop in Vandrarhems, maar dat is het hostel ook gelijk volgeboekt. Voor de beheerder natuurlijk wel een vaste bron van inkomsten, maar toch een beetje dubbel gevoel er bij ....

De omgeving zie je hier nu veranderen. Het landschap, de huizen, het wordt ook drukker, op de we, in de winkels enz enz.

Sinds een kleine 50 kilometer zie je ook dat de aandacht niet meer uitgaat naar de sneeuw. Dat was daarboven eigenlijk alleen DE trekpleister. Alles is daar op ingericht, de accomodatiees, de publicatieborden, de winkels enz.

Ik verwacht dat er hier in Töckfors in de winter niet meer sneeuw zal liggen daan in Hardinxveld en omstreken.

Vandaag was het heerlijk weer. We vertrekkoen met 13 graden, maar inmiddels is het nu 22 graden.

Onverwacht hadden we toch nog internet, ik kon wat meeeliften p een onbeveiligd netwerk -- , reden om snel nog wat te typen.

Tot een later moment en groet. Jan

Mora

De wereld ziet er vaak mooier uit als de zon schijnt, maar in Scandinavië is dat zeker niet altijd zo. Het isnatuurlijk wel aangenamer, maar vandaag rijden we zo’n 500 kilometer, dus we zullen zien.
Dan droog, dan wat regen en de temperatuur zakt van 23 naar 17 graden. We rijden gewoon dwars door een frontje heen.
Onderweg bezoeken we nog kort een Kobaltgroeve. We hebben niet genoeg tijd om ook deel te nemen aan een rondleiding met een gids. Een laatste stuk rijden we nog binnendoor, maar we zien geen elanden of rendieren. Het blijft bij een verdwaald konijn …. de kustweg, de E4 is saai. We besluiten zoveel mogelijk binnendoor te rijden.

Het regent inmiddels stevig als we rond zeven uur in Mora aankomen. Onderweg zien we de eerste al rijden. De jaren 60 auto’s van het model en formaat van een Amerikaanse slee. De Pontiac, Ford, Opel, Chevrolet enz enz.
Begrijpen de brave lezers nu waarom op de hoofdpagina van deze reisblog het voorfront van een gelijksoortige auto staat vermeld?

We zien er later in de stad nog zeer veel rijden. De chauffeurs zijn divers, oud en jong, jongens en meisjes, netjes, grof en onbeschoft, bijzonder opvallende kledij. Na een bezoek aan de Mac wordt de colabeker half leeg gegooid zodat er wat rum bij kan ….. Gelukkig was dit niet bij allemaal zo.

De motoren bulderen door de stad en één plaats van samenkomt is onder andere de parkeerplaats McDonald’s. Een extra reden om snel ook een hamburgen te halen. Daarna kunnen we het hostel wel gaan zoeken. We passen wel in het rijtje van deelnemers en de KIA buldert gewoontjes mee.
Helaas regent het inmiddels pijpenstelen. Het wordt al schemerig en er is veel te weinig licht om nog wat leuke foto’s te maken. Misschien zien we de auto’s morgen nog …. en is het droog. De hele avond rijden ze rondjes door de stad, maar rond een uur of tien wordt het stilletjes. Waarschijnlijk is de brandstof op en zijn de benzinepompen dicht!

Wij vinden later ons hostel, maar daar is de deur al dicht. We bellen en horen dat we in een ander gebouw kunnen inchecken. Helaas versta ik de juiste straatnaam in het Zweeds niet zo goed, maar we komen er wel. [Natuurlijk ha ha]
Het hostel is vol, we hebben de laatste kamer. Goed dat we gisteren gereserveerd hebben.

Mora is het beginpunt van een treinreis via de Inlandsbanen, naar het noorden van Zweden vv. Reden dat veel reizigers in Mora onderdak zoeken aan het begin en eind van hun reis. Je kan voor zo’n 1500 SEK een ticket kopen om gedurende 40 dagen deze reis te maken. Afhankelijk van je wensen komt daar logies enz nog bij. Alles is mogelijk. In het hostel spreken we Zweden die deze reis ook gaan maken.

Zo dat was het voor vandaag. Toch weer een lang verhaal geworden voor een dagje autorijden …. Tot een volgend moment, we moeten nog plannen gaan maken voor morgen en de volgende week.
Groet Jan.

Skulenskogens Nationaal Park

Toen gisteravond de zon onderging, kwam snel daarna de bewolking en mist vanuit zee opzetten. Vanmorgen was die nog niet weg, maar het zonnetje wilde er weer doorkomen. Hoopvol voor vandaag, want we willen gaan wandelen in het Skulenskogens Nationaal Park. Dit park maakt onderdeel uit van de zogenaamde Högakusten. Dit gebied is ontstaan tijdens de laatste ijstijd en is uniek in de wereld vanwege de snelle stijging van het landschap. Het land komt nu nog steeds elk jaar ongeveer 1 centimeter omhoog. Dat is een stijging die je nergens anders in de wereld tegen komt. Reden om dit gehele gebeid op de Unesco wereld erfgoedlijst te plaatsen.
Kortom het eerder genoemde park gaan we bezoeken, uiteraard lopend, dat is de enige manier om er kennis van te nemen.

De temperatuur is heel fijn, maar al snel begint het te regenen. Anders gezegd, het begint te gieten. De druppels vallen dicht op elkaar en zijn heel groot. Met andere woorden we zijn goed van kleding voorzien, maar hier is werkelijk niets tegen bestand. We worden van binnen nat, van buiten nat en zelf nemen we dan ook maar wat nattigheid.

We stoppen rond de middag in een stuga in het park. Kompleet voorzien van alles wat je nodig kan hebben om te overnachten of te schuilen, inclusief hout voor de kachel en verder geheel ingericht. Je kan er met ongeveer 6 - 8 personen in slapen. Wij willen droog ons boterhammetje klaar kunnen maken en eten, wat bijkomen van het glibberen en glijden, evn even weg van de muskieto’s. Er zijn al twee mensen binnen die ook even willen schuilen voor de regen. Een korte uitwisseling en dan vertrekken ze weer. Ze zullen niet droog zijn gebleven. Volgens hun verhaal zou het pas vanavond gaan regenen, reden dat hun kleding er niet op was aangepast…
We lopen vandaag zo’n 12 kilometer, eigenlijk vraag je af waarom je zo in de regen blijft tobben, wat soms was het niet leuk meer, maar ……. het heeft ook wel wat. Het was er stil, heel erg stil, vogels fluiten, regendruppels die vallen op de bladeren. Het enige “wild” wat we hebben gezien waren een paar kikkers.

Nu hangt zo’n beetje alles te drogen op ons kamertje en morgen gaan we richting Mora, een hele tocht. We proberen dan een dag weer wat kilometers te maken, want de tijd begint te dringen ……… phoe …. niet leuk zo snel .....! Nog maar één weekje, ik weet niet of we dat moment wel halen !!!!

Het is nog een heeeeel eind toeren. Daaag Jan

Köpmanholmen

De weg naar de oostkust [Bottenviken] is ongeveer 250 kilometer rijden. Een lekker relaxed ritje, op de automatische piloot anex cruisecontrole, zo’n 70 km/h en met uiteraard diverse stops. We zoeven zo maar door het landschap, het is stil, soms komen we 1 auto per half uur tegen. We rijden ongeveer 100 kilometer over onverharde wegen. Vaak is asfalt niet beter!!

We maken een stop in de bygdegard van Myckelgensjö. In deze tuin, eigenlijk een soort erf met daarin en omheen allerlei gebouwen, behorend bij het boerenbedrijf. Deze keer zijn enkele gebouwen ook ingericht zoals je in een museum ook zou tegenkomen. Een historisch overzicht, heel erg leuk opgezet en enthousiaste mensen. Dergelijke toegang is gratis en berust vaak op het inkomen van de koffie en thee die er te verkrijgen is en …. een vrijwillige bijdrage te voldoen in een [melk]bus.

In de omgeving van Örnkölsvik, zien we een aanduiding op een bord van iets spectaculairs. [Drie stenen op elkaar wordt al aangeduid als heel bijzonder ….Het zal blijken dat de borden zijn blijven staan en verder zijn de [oude, maar opnieuw in oorspronkelijke vorm teruggebrachte] bouwwerken, niet meer onderhouden. Ze zien er uit, zoals ze vroeger er ook moeten hebben uitgezien. [Op zich kan dat mooi zijn natuurlijk]. Alles is echter verwaarloosd, alleen de grote koperen hangsloten op de deuren en luiken zijn nog stevig en lijken al nieuw.

Maar goed …. toch weer leuk om even gezien te hebben en een stukje wandelen is na een dag rijden ook niet slecht.
We terug gaan we op zoek naar ons nieuwe verblijf.

We arriveren in Köpmanholmen in een soort boothuis op de kop van de haven aan de rand van het water, café, restaurant, vandrarhem een ankerplaats voor een aantal kleinere veerboten. Er is een grote bedrijvigheid en al snel belanden we op het terras. Het bier smaakt hier ook heel goed, zeker bij een zomers temperatuurtje van zo’n 28 graden. Opnieuw weer een mooie dag. Welterusten en groet.

Tasjö

De doorgaande wegen zijn verhard. Overige wegen zijn onverhard. Dat is in het midden en noorden van Zweden heel gewoon. Of dat in het zuiden ook zo is, weet ik niet, want daar zijn we nog niet echt geweest.
De onverharde wegen rijden uitstekend, je kunt er met alle gemak 80 - 100 km/h rijden, nu grote stofwolken achterlatend, want het is droog en warm hier, 28° C. We bezoeken het plaatsje Kyrktasjo, een theetuin en de plaatselijke kerk. De begraafplaats bij de kerk wordt door de jeugd van het dorp onderhouden en ziet er keurig verzorgt uit.

Wij rijden later naar een berg waarop het vol staat met antennes. Helaas geen enkele antenne van een repeater van een radiozendamateur, terwijl me dit een uitstekende plaats lijkt. Ik hoor hier in Zweden nauwelijks radioverkeer op e amateurbanden.
Ook via APRS station PA7J-9 waarop ik mobiel gewoonlijk met de TM-D710 ben te volgen, is er nauwelijks activiteit.
Wel heb ik geprobeerd om met de DVAP een verbinding te maken, dat lukt wel, maar de bandbreedte was te gering om een goede verbinding te maken. Dit ter info voor de mede amateurs.

Nadat we de berg weer hebben verlaten, zijn we een onverharde weg ingeslagen van de 3e categorie. Of te wel, een slechte tot zeer slechte weg. Hij stond ook op geen enkele kaart. Uiteindelijk, na vele afslagen, kruispunten enz. zijn we weer op een 1e categorie onverharde weg uitgekomen. We hebben zo’n 50 kilometer, dwars door en over de bergen afgelegd. Nu was het wel de bedoeling om binnendoor te rijden, maar dit was wel een verrassing. Helaas geen wild waargenomen. Geheel niets, waarschijnlijk te warm en moet je hier ’s avonds of ’s morgens vroeg zijn.

Als we aan de andere kant zijn aangekomen, opnieuw een meertje rondgereden en via Dorotea en Hoting weer in Kyrktasjo gestopt. Niets spectaculairs, gewoon lekker rondgetoerd en rustig aan gedaan.

Morgen gaan we naar de oostkust van Zweden, nabij de Höge kusten. Tot dan?

Groet Jan.