Nu we weer in ons nieuwe hostel aangekomen zijn, voelen we wel dat we vandaag lang onderweg zijn geweest. Rond een uur of half negen waren we al onderweg en rond een uur of zes vanavond stapten we een fraai hostel binnen. Het hostel ligt aan de oever van het meer nabij de wijk Evedal, aan de noordkant van de stad. Het is een groot huis, twee verdiepingen. Het is druk, alle kamers zijn vol. Opnieuw blijkt het belangrijk dat we eerder hadden afgesproken.

In Zweden kom je nauwelijks Nederlanders tegen. In hostels al helemaal niet. Lekker belangrijk zou je zeggen, maar het valt gewoon op. Als we er de afgelopen week 20 hebben gezien is het veel. Daarentegen zag Noorwegen er zwart van. De eerste twee weken vooral ook Duitsers, maar in midden Noorwegen, de Hardanger en de omgeving van de Jothunheimen was het vaak een aaneen gesloten rij met vooral Nederlandse caravans, met vooral grijze duiven er in… Ook in de hostels slechts een enkele [jongere] grijze duiven.
In de hostels worden er ook gasten boeken bijgehouden, je noteert bij aankomst wat info in een register en dan kan je gelijk ook zien wie er nog meer overnachten of er de afgelopen periode zijn geweest. Dit is geen inschrijvingsbewijs, je kan er ook een boodschap achterlaten of een recentie bij schrijven.

We krijgen een ruime kamer aan de voorkant met het uitzicht op het meer. Je kan er eenvoudig met z’n vijven slapen in de kamer. Het is inmiddels net na tien uur. De wind zorgt er voor dat de golven duidelijk hoorbaar zijn. Af en toe komt er nog een verdwaalde wandelaar voorbij, de hond uitlatend of nog even een frisse neus halend voor heet slapen gaan. Even verder op het strand proberen een groep meiden en jongens nog wat worstjes en hamburgers op een wegwerp bbq warm te maken. Naast de hieruit opstijgende rookpluimen tekenen zich de wolken contrastrijk af tegen de inmiddels geel/oranje geworden lucht, waar de zon nog tegenaan schijnt. Het raam staat nog open. Alle geluiden dringen door als of je er midden tussen staat. Het is zo stil, dat je alle geluiden [zeker over het water] van heel ver kan verstaan. Nog een enkele boot op het meer, maar de meeste brengen hun boot nu toch snel terug naar de haven.

De muggen zijn vanavond niet aanwezig. Gelukkig maar..

Het moet toch een verschrikking zijn voor elke Zweed: een land met zoveel muggen. Zouden alle Zweden hier standaard met DEET worden gevaccineerd?
Zodra je stopt [met de auto], zweeft er gelijk een zwerm om je heen, alsof ze door de ruit heen willen komen. Uitstappen is soms bijna al levensgevaarlijk, zeker in de omgeving van water. Maar … daar hebben we nu op dit moment geen last van. Morgen zien we wel weer wat we gaan ondernemen. Tot dan.

Morgen.

Dat is dus ook vandaag. We hebben Växjö eens van nabij bekeken. De plaatsen worden groter en krijgen nu ook weer een echt centrum. In het centrum zijn ook weer de standaard [kleding]winkels. Zodra je net buiten het centrum komt zie je niemand meer. Doods en verlaten.. Waar iedereen is … Jan weet het niet! De scholen zijn al gesloten. Maar je ziet ook geen kind op straat.
Het i mooi weer, zeg maar gewoon … warm. We gaan naar ons eigen strand. Nu we daar tijdelijk wonen, moeten we er ook gebruik van maken. We gaan gewoon eens picknicken. Het wordt druk en lekker gezellig. Dat blijft zo, totdat de zon onder gaat.

Morgen, dus niet vandaag … gaan we wat zuidelijker. Het wordt uiteindelijk na veel bellen Skåna Tranås. Alles is vol …. dat wordt wel even iets om rekening mee te gaan houden. We rijden via Ystad. De plaats waar de Zweedse politieserie Wallander zich afspeelt. We moeten toch even zien hoe het er daar nu werkelijk uitzag. Laat nu die volgende serie maar komen, want dat is toch wel een hele mooie serie [vind ik].

Skåna Tranås is een heel klein dorpje, leuke kleine huisjes, karakteristieke kleuren en bouwvormen. Prachtig om eens lekker rond te struinen en foto’s te maken. Daarna lekker in de tuin een glaasje, wat moet te dan nog meer.

Vrijdag 8 juli is het inmiddels. Vandaag vertrekken we via de Orensnd brug en tunnel weer naar Denemarken, naar Fakse. Daar ligt een grote grove en daar gaan we weer wat klimmen en beitelen. We vertrekken met mooi weer, maar als snel wordt het bewolkt en gaat het regenen, stortregenen !! We kunnen amper uit de auto om er wat te eten en te drinken uit halen. Later wordt het gelukkig droog en kunnen we met een prachtig zonnetje de groeve onveilig maken. Er is veel veranderd sinds de laatste keer. Wat is en zeker ook zal blijven zijn de enorme hoeveelheden fossielen en koralen die hier zijn te vinden in de kalksteen. Enorme hoeveelheden, je weet niet wat je ziet. Ze komen voor in alle hoogten en lagen in de kalkgrove tegen. De groeve is al snel zo’n 50 meter diep met allerlei meertjes er in. Het water ziet er groen, zwart en blauw uit. Heel kleurrijk, witte kalkwanden, wolkenluchten van alle kleuren en een mooi groen bosrandje…. Altijd de moeite waard om een paar uurtjes rond te dolen en dan toch weer een zak met stenen mee naar huis te nemen. Thuis komen ze waarschijnlijk toch in de tuin terecht … kunnen ze later ook opgravingen gaan doen..

Na vandaag vertrekken we naar Rødby om daar naar Duitsland [Puttgarden] over te varen. Waar wij helemaal geen rekening mee hebben gehouden is het feit dat men in Denemarken dit weekend vakantie heeft gekregen er er heel veel mensen met die zelfde boot naar het zuiden willen ….. en …. wij hebben niet gereserveerd. Afwachten maar, morgen weten we meer.
Dus tot morgen dan maar …. Jan